Parafia w wymiarze duszpasterskim realizuje projekt odnowy według soborowej wizji Kościoła i nauczania św. Jana Pawła II: Parafia to wspólnota wspólnot zjednoczona wokół Chrystusa /Euchrystii/ pod przewodnictwem ks. Biskupa diecezjalnego, którego znakiem w parafii jest ks. proboszcz. Prowadzi duszpasterstwo planowane, i uwrażliwiające wiernych, by starali się tworzyć wspólnoty w których obecny jest Chrystus. Każde przeżywane wydarzenie religijne, społeczne czy historyczno - patriotyczne ma nas prowadzić do doświadcdzenia bycia razem i tworzenia wspólnoty.
Szkic planu duszpasterskiego drogi i procesu kształtowania się Nowego Oblicza Parafii
| Faza wstępna | ETAP PIERWSZY | ||
| Przygotowanie |
POWOŁANIE Do braterstwa, które jest drogą do zbawienia |
||
|
Uruchomienie pierwszych struktur uczestnictwa. Powołanie PZK, RZK, posłańców, wydawanie gazetki parafialnej |
FAZA I UWRAŻLIWIENIE NA BRATERSTWO |
FAZA II PRZEŻYCIE BRATERSTWA W KOŚCIELE |
|
| ROK 1 | ROK 1 | ||
| SPOTKANIE | BRATERSTWO II | ||
| Cel : Uwrażliwienie całego ludu na wartość braterstwa. | Cel : Uwrażliwienie całego ludu na wartość braterstwa w parafii. | ||
| ROK 2 | ROK 2 | ||
| POJEDNANIE | KOMUNIA | ||
| Cel : Uwrażliwienie na braterstwo w słowie i geście. | Cel : Uwrażliwienie całego ludu na wartość i obraz Kościoła jako przestrzeni komunii. | ||
| ROK 3 | ROK 3 | ||
| BRATERSTWO I | WYDARZENIE ZBAWIENNE | ||
| Cel : Pierwsze doświadczenie braterstwa we wspólnocie | Cel : Lud przez wydarzenia znaczące uzyskuje przekonanie, że braterstwo jest drogą do zbawienia | ||
|
WYDARZENIE ZBAWIENNE - TYDZIEŃ BRATERSTWA POWSTAJĄ GRUPY SĄSIEDZKIE |
|||
| ETAP DRUGI | ||
|
EWANGELIZACJA Kultury życia i religijności ludowej |
||
|
FAZA I BIBLIA |
FAZA II WIARA |
FAZA III CHRYSTUSA |
| ROK 1 | ROK 1 | ROK 1 |
| Cały lud odkrywa Pismo św. jako Słowo Boże. | Lud odkrywa wiarę jako sposób życia sposób życia Jezusa Chrystusa. | Lud odkrywa Chrystusa i Jego postawy w odniesieniu do Boga i do ludzi. |
| Cel : Każda rodzina posiada własny egzemplarz Pisma św., umiejętność posługiwania się nim, uświadamia sobie, że jest to Słowo Boga skierowane do człowieka, pragnie porównywać je ze swoim życiem. | Cel : Oddać się z ufnością Bogu, wyzbyć się przyzwyczajeń niezgodnych z wolą Boga i przyjąć takie których od nas żąda, przez powiedzenie Bogu "TAK", przyjąć odpowiedzialność za następstwa działania zgodnego z wiarą. Wiara w Boga jest także wiarą w człowieka, w jego zdolność do nawrócenia. | Cel : Odkryć jakimi postawami z Ewangelii winien się cechować chrześcijanin wobec Boga i ludzi. |
| ROK 2 | ROK 2 | ROK 2 |
| Cały lud odkrywa Pismo św. jako Słowo Boże w życiu codziennym. | Lud odkrywa, że wiara winna być głoszona publicznie. | Lud odkrywa misterium Chrystusa, aby opowiedzieć się za NIM. |
| Cel : Każdy uczy się modlić wraz z Pismem św., porównuje życie ze Słowem Boga, aby się nawrócić i żyć tak, jak chce tego Bóg. | Cel : Pokonać strach i opinie ludzkie i zacząć publicznie wyznawać wiarę. | Cel : Odkrycie wcielenia Chrystusa jako fakt, przez który Bóg wybiera człowieka, by pełnić wolę Ojca tzn. dać życie dla zbawienia wszystkich. |
| ROK 3 | ||
| SYNOD PARAFIALNY | ||
| DOPROWADZENIE LUDZI DO PUBLICZNEGO WYBORU CHRYSTUSA I WYZNANIA WIARY W NIEGO - PARAFIA STAJE SIĘ WSPÓLNOTĄ WIARY | ||
| ETAP TRZECI | ||
|
KATECHEZA Wszyscy tworzymy Ciało Chrystusa i każdy ma swoje miejsce w parafii. |
||
|
FAZA I KOŚCIÓŁ |
FAZA II SAKRAMENTY |
FAZA III EUCHARYSTIA |
| ROK 1 | Rok 1 | Rok 1 |
| Autentyczność Ludu Bożego | Chrzest | Liturgia Słowa |
| Cel : Cały lud chrześcijański rozpoznaje się jako "nowy lud", przemieniony "nowością" Ojca, który go powołuje, Chrystusa, który go odkupił i go zbawia, oraz Ducha Świętego, który mu przekazuje swoją świętość i prowadzi do doskonałości. | Cel : Lud uświadamia sobie znaczenie chrztu i jego wymagania. Odkrywa swoje powołanie chrześcijańskie. | Cel : Lud uświadamia sobie znaczenie Eucharystii. Pogłębia świadomości udziału i czynnego uczestnictwa w życiu Eucharystycznym parafii. Ocena zaangażowania pełniących posługi. |
| ROK 2 | Rok 2 | Rok 2 |
| Autentyczność Kościoła | Pokuta | Liturgia Eucharystii |
| Cel : Lud uświadamia sobie, że jest Kościołem, Ludem Bożym. Zaczyna przeżywać tajemnicę Kościoła jako misterium komunii z Bogiem, ze wszystkimi ludźmi i z całą rzeczywistością | Cel : Lud chrześcijański zdobywa świadomość tego, co oznacza pojednanie się w prawdzie i w miłości. | Cel : Lud pogłębia misterium, które czyni go Ciałem Chrystusa. Zdobywa świadomości własnego życia, które byłoby darem i chwała Bożą dla dobra braci. |
| Rok 3 | Rok 3 | |
| Bierzmowanie, małżeństwo, kapłaństwo | Komunia św. | |
| Cel : Lud odkrywa swoje powołanie profetyczne i swoją odpowiedzialność za Kościół i braci, odkrywa swoje "drugie powołanie" /po chrzcie/ w małżeństwie, kapłaństwie albo w życiu samotnym. | Cel : Lud doświadcza Kościoła jako zaczynu Królestwa Bożego. Komunia znakiem naszej wolności, pokoju, miłości braterskiej, misyjności i odpowiedzialności. | |
| Rok 4 | ||
| Bezpośrednie przygotowanie Kongresu eucharystycznego | ||
| Cel Etapu Trzeciego : Doprowadzenie wiernych do świadomości, że Kościół jest Ciałem Chrystusa. Powstają podstawowe wspólnoty kościelne. Parafia staje się wspólnotą wspólnot. | ||
Etap Pierwszy Powołanie / etap kerygmatyczny/ :
Cel : Pomagać członkom ludu, aby uświadomili sobie, że są osobami, to znaczy tymi, którzy zawsze są otwarci na drugiego człowieka; którzy, na mocy chrześcijańskiego powołania, są wezwani do braterstwa, aby jako synowie Boży wzajemnie stawali się darem dla siebie.
Wszystko odbywa się na poziomie uwrażliwienia.
W efekcie, kontakt z takimi wartościami jak: spotkanie, wspólna wędrówka, solidarność z każdym, kto znajduje się w potrzebie, wzajemna pomoc i braterstwo, wspólnotowość Kościoła, i (dla znacznej części) mocne doświadczenie integrowania się w małych grupach – wszystko to było sposobem, który doprowadził wyizolowanych i zamkniętych w sobie ludzi do zdobycia doświadczenia ludu otwartego na drugich ludzi, który wciąż staje się „bardziej”, i który jest „z innymi”, oraz „dla innych” – w efekcie, ludzie coraz bardziej doświadczają, że są „osobami”.
W rzeczywistości, motywację i sens nadało temu wszystkiemu zaproszenie do uznania prawdy, że Bóg jest Ojcem wszystkich, że w Chrystusie On wzywa nas do współuczestnictwa w swoim życiu. Dzięki temu doświadczeniu ludzie rozpoznają braterstwo w Kościele, i odkrywają, że Kościół jest wspólnotą Zbawienia, czyli wspólnotą, w której przeżywa się zbawienie jako spotkanie z Bogiem, jako podtrzymywanie relacji między ludźmi. Idąc dalej, ponad to, co można by nazwać przesłaniem antropologicznym, lud może odkryć w sposób egzystencjalny, że wcale nie został osierocony, ani wyizolowany, czy zamknięty we własnych horyzontach, ponieważ wszyscy ludzie mają wspólnego Ojca, który tworzy z nich specjalną rodzinę, Rodzinę Boga podążającą razem przez życie w Jego kierunku. Jest tak, ponieważ Chrystus, posłany od Ojca, przez swoją mękę i zmartwychwstanie wysłużył i zapewnił nam miłość Ojca.
Etap Drugi - Ewangelizacja
Cały drugi etap został zorientowany na słuchanie, przyjmowanie i rozumienie Słowa Bożego, służące odnawianiu swojej postawy wiary jako odpowiedzi na dar, aby wgłębiać się w tajemnicę Chrystusa jako Drogi, Prawdy i Życia. Jeśli nawet osoby i wspólnoty w różnym stopniu zrozumiały i zaakceptowały Ewangelię, to krok po kroku pozwoliły się już opanować nowością życia, wypływającego z wiary. Z tego powodu, etap ten zakończył się publicznym wyznaniem wiary w Chrystusa, przyjętego jako sens życia. Dzięki wierze osoba i wspólnota „przywłaszczają” sobie Chrystusa, w którym, i dla którego przynależą do Ojca, w jedynym Duchu Św.
Etap Trzeci - Katecheza
Ci, którzy już uwierzyli w Chrystusa na tym etapie powinni się zapytać, jaki jest ich sposób bycia wspólnotą Kościoła. Dotąd przeżywali wartość „wspólnoty” bez zastanawiania się nad definicją tego doświadczenia, bez rozumienia w całej głębi, jaki jest sens jedności życia w Chrystusie. Teraz ta wspólnota musi odkryć swoje ostateczne powołanie, i ukształtować siebie tak według nowości i oryginalności chrystusowego Kościoła, jak również w relacji ze światem. W ten sposób, zawsze na drodze doświadczenia i refleksji, wspólnota odczytuje własny projekt „drogi”, stając się świadoma swojego „bycia Kościołem”.
Wszyscy chrześcijanie danej kultury i danego czasu są wezwani do zdefiniowania w Duchu Św. „swojego” sposobu bycia Kościołem, do dzielenia się tą wiarą, nadzieją i miłością, oraz do wierności „swojej” rozpoznanej wyjątkowości. Chodzi więc o etap (zlokalizowanego i historycznego) definiowania tego, czym jest Kościół inkulturowany i wcielony (inkarnacja).
Celem i sensem tego etapu jest uczynienie wszystkiego, aby wspólnota, która uwierzyła w Chrystusa przyjęła świadomie i w sposób dobrowolny chrzcielne zobowiązania. Aby dzięki temu osiągnęła swoją dojrzałość wspólnoty apostolskiej w służbie Królestwu Bożemu. A wszystko dlatego, że jest ona Kościołem, który żyje tym, co głosi i celebruje, dając świadectwo miłości Ojca, dla Chrystusa, i w Duchu Św. Istnieją trzy są elementy katechumenatu, który jest przeżywany przez wspólnotę już ochrzczonych: to odkrycie, że jest się wspólnotą, „sakramentalnym” wyrażeniem miłości Boga do świata; to odnowione życiowe doświadczenie sakramentów, jako celebracja i aktualizacja tej miłości; to wspólnotowe zaangażowanie się do wypełniania misji apostolskiej w świecie, poprzez wypełnianie różnych posług, które są powierzone Kościołowi, aby służył ludzkości. Wspólnota, sakramenty i posługi: oto trzy aspekty jedynego doświadczenia Kościoła. Jego ukoronowaniem jest wspólnota zdefiniowana organicznie, w taki sposób, ażeby była wyrazem dynamizmu Eucharystii, jako źródła i szczytu całego życia chrześcijańskiego.
Droga katechumenalna jest jak ponowne odkrycie. Tworzą ją dwa nierozłączne elementy: przyjmowanie tajemnicy, stopniowo odkrywanej poprzez refleksję i pogłębianie doktryny, która ją wyraża; oraz żywe doświadczenie tejże tajemnicy, nadające „treść” samej doktrynie. Etap ten tworzy się stopniowo przez syntezę doktryny z doświadczeniem, w taki sposób, żeby rezultaty „drogi” były prawdziwym wcieleniem wiary chrześcijańskiej, „katolickiej” i uniwersalnej w określoną „kulturę” danego czasu i miejsca, i odnową, oczyszczeniem i wyniesieniem tejże kultury dzięki wierze. Wiara i kultura ludu łączą się tutaj w zbawczym spotkaniu.
W ten sposób, droga katechumenalna staje się procesem nawrócenia, które prowadzi wspólnotę kościelną w kierunku coraz większej dojrzałości. Oznacza ona harmonijną syntezę: między wiarą i życiem; między byciem Kościołem i byciem dla świata; między duchem a jego historycznym, organicznym i służebnym wyobrażeniem; między byciem we wspólnocie z Kościołem powszechnym i konkretnym kształtowaniem siebie jako Kościoła, który żyje w danym czasie i w określonej kulturze, czyli wyraża się „lokalnie”. Jest to analogiczne do jedności życia dojrzałej osoby.